“Ik ben Bram Akkermans en kom uit Breda. Ik woon nu in Belcrum, maar ben opgegroeid in de Heuvel. Ik ben vaak in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en allerlei andere plekken geweest voor werk, maar je loopt hier in Breda een kroeg in of gaat naar een evenement en je komt een bekende tegen. Dat vind ik stiekem toch wel leuk. Het is eigenlijk gewoon een groot dorp.”

“Na de middelbare school ben ik in de evenementenbranche gaan werken. Toen ben ik toch nog Bouwkunde gaan studeren, want ik wilde altijd al architect worden. Studeren tijdens corona was niet leuk en ik had altijd al een passie voor Lego. Dus op een gegeven moment heb ik van mijn hobby mijn werk gemaakt door Lego te gaan verkopen. Dat ging toen zo goed, dat toen corona voorbij was, ik gestopt ben met mijn studie. Ik verkoop nu sinds drie jaar fulltime Lego.”

“Je kunt het een beetje zien als een tweedehands Lego-winkel. Wij kopen partijen op van bijvoorbeeld kinderen die naar de middelbare school gaan en niets meer met Lego doen. Het kan van alles zijn. We verkopen losse Lego en complete sets. Soms komen we echt leuke sets tegen en dan bouwen we die nog wel, maar dit is wel heel arbeidsintensief.”

“Om deze reden werk ik in mijn bedrijf ook met vrijwilligers. Wij verzorgen bijvoorbeeld dagbesteding voor mensen met beperkingen, mensen die aan het revalideren zijn of gepensioneerden. Zij helpen met het bouwen van de sets of het sorteren van de Lego. Voor veel mensen voelt het als een stukje meditatie.”

“Als ik een keer niet met Lego bezig ben, ga ik het bos in, ga ik naar bandjes en spreek ik af met mijn vrienden. Doordeweeks werk ik vaak tot 20:00/21:00 uur door, wat vaak te laat is voor anderen om nog iets te doen. Daarom maak ik op vrije dagen graag tijd vrij om iets te doen met vrienden en familie, of om naar buiten te gaan.”

“Ik kende al mensen die hier vrijwilliger waren en ik was in die tijd nog uitgaansfotograaf. Ik was foto’s aan het maken in MEZZ en toen dacht ik ‘oh dit is echt leuk’. De vrijwilligers waren na de show nog een biertje aan het doen en in die tijd mocht je nog binnen roken, dus dat gebeurde toen ook. Aan de ene kant van de bar was de rookhoek en aan de andere kant stond het eten. Die avond had ik ook met wat mensen backstage gesproken en ik dacht gelijk: ‘dit is een leuke werkplek’. Daarnaast had ik in die tijd veel interesse om meer te leren over techniek. Dus het voelde voor mij ook als een kans om dat te doen, maar dat is grappig genoeg nooit gebeurd.”

“De nazitten konden en kunnen af en toe erg uitlopen. We hebben echt wel eens nazitten gehad dat dan in de ochtend de schoonmakers binnenkwamen en dat we dachten ‘shit we moeten misschien maar eens naar huis.’ Maar ook dat we er wel op tijd uit werden geveegd en dat we dan met een hele groep de stad in gingen waar je dan bij de karaokebar eindigde.”

“Het is leuk om te zien hoe MEZZ verandert over de jaren heen. Veel mensen die ik met MEZZ associeer, werken hier helemaal niet meer. Het gebouw zelf is ook veranderd. Het idee dat het constant verandert wie er op de marketing zit, wie de techniek doet, wie de bedrijfsleiders zijn; het is iedere keer weer een andere samenstelling. MEZZ voelt als een levend iets dat over generaties blijft bestaan, terwijl alle mensen wisselen en de vorm verandert.”

“Ik heb hier hele vette shows gezien en producties gedraaid. Soms word je ook echt verrast van wat er staat. Een band die mij bijvoorbeeld verrast had, was ‘The Asteroids Galaxy Tour’. Dat was iets wat ik totaal niet kende, maar vond ik echt super vet. Ik heb daar ook nog een lange tijd naar geluisterd. Een andere band waarvan ik wel wist dat ik ze leuk zou vinden, maar uiteindelijk ook een hele vette show was, was van Dubioza Kolektiv. Dat is dus een groep uit het Oostblok, uit de balkan. Die komen dan naar een land toe en het maakt niet uit welk land ze spelen, al die mensen die hierheen geëmigreerd zijn, die komen allemaal bij elkaar en het is dan gewoon één groot feest. Ze maken er een hele dikke show van, volgens mij hebben ze wel twee uur lang gespeeld. Er waren moshpits en een soort polonaise, het was in ieder geval één groot feest.”

“Vorige week stonden De Kraaien hier. Ze waren eerst al drie uur te laat aangekomen, omdat de bus kapot was en toen ze weg wilden gaan, ging de bus niet meer open. Toen hebben ze nog drie uur op de ANWB moeten wachten. Dan zit je wel met die hele groep gewoon aan de bar. Het was wel grappig om daarmee de nazit te doen.”

“Ik heb daar vaak over nagedacht, maar veel zijn te groot voor MEZZ. Ik kan wel zeggen Rammstein, maar dat zal nooit gebeuren. Ik zou wel nog graag Elmer in MEZZ willen zien. Elmer stond afgelopen jaar op PopMonument en ik zou het leuk vinden als ze terugkomen, naar MEZZ.”