De meest spannende muziek wordt momenteel gemaakt door muzikanten met een jazzopleiding en een vrije geest. Onder de naam Urban Fusion presenteert Mezz vijf schoolvoorbeelden van acts die graag buiten de lijntjes kleuren en moderne jazz uitermate geschikt maken voor poppodia. Twee Nederlandse acts, drie Belgische. Die laatste nemen we een voor een nader onder de loep, met deze keer: De Beren Gieren.

Kruisbestuivingen en cross-overs, ze houden muzikanten fris. Niet bang zijn voor nieuwe invalshoeken doet ook het muzikale moederschip goed. Kijk naar de mannen van de Beren Gieren. Je zult hun agenda’s maar moeten beheren. Pianist/componist Fulco Ottervanger scoorde onder alleen de eigen voornaam net vóór corona met een beetje verfrommeld, buitengewoon origineel Nederlandstalig soloalbum. Ook is hij nog steeds actief in de band Stadt, die psychedelica, rock en uitzinnige akkoordenreeksen aaneen rijgt, en met het duo Beraadgeslagen, dat de haringen van middelgrote festivaltenten op een funky manier uit de grond stampt. Drummer Simon Segers zou u naast De Beren Gieren kunnen kennen uit de bands Stadt, Black Flower, MDCIII, SPOOK, Absynthe Minded en de nieuwe band van Sylvie Kreusch, bassist Lieven van Pée speelt ook met Moker, John Ghost en bij Sarah D’hondt.

Het moederschip heet echter De Beren Gieren, een voor het gemak vaak in de jazzhoek gesitueerd trio dat zich al een kleine twintig jaar constant blijft ontwikkelen. Hun traditionele geluiden worden steeds meer verrijkt met elektronische effecten. Dat wordt wellicht mede ingegeven door de samenwerking die ze op het laatste album Less Is Endless aangingen met Dijf Sanders, in de rol van medeproducer achter de mengtafel. Opvallend is dit keer de rol op de voorgrond van de bas van Van Pée, al blijven ook de andere bandleden ons graag op het verkeerde been zetten, qua ritmiek, of met titels als Tuin, Gentse Leugentjes en Stress Als Optie. Rustig word je er inderdaad vaak niet van, boeien doet iedere seconde, zelfs als de band in het slotstuk A Random Walk 18 minuten lang improviseert. Simon Segers vertelt er niet aan te moeten denken als hij maar één uitlaatklep zou bezitten. ,,Eén ding kiezen is specialiseren. Dat is op zich goed, maar ook die andere uitlaatkleppen in andere formaties kloppen. Ik kan me niet inbeelden dat je even geïnspireerd blijft als je tien jaar met dezelfde muzikanten in dezelfde groep speelt.”

Fulco: ,,We kennen elkaar vanaf 2002. Maar we zijn pas gaan tellen vanaf het moment dat we de talentenwedstrijd van Gent Jazz wonnen. Daarvoor waren we meer een jam-band. En met zijn vieren. Zo hadden we ons ook ingeschreven, maar onze saxofonist verhuisde nog voor we meededen naar Berlijn. We besloten hem niet te vervangen. De naam De Beren Gieren was er ook opeens. Gewoon verzonnen. Geen idee meer waarom.” Simon: ,,Na Gent Jazz kregen we veel pers en konden we op tournee. Pas toen zijn we er serieus werk van gaan maken. Daarvoor zaten we nog in onze conservatorium-vibe, in ons kot. We zijn veel samen gaan zitten om de zaak een trapje hoger te tillen.”

Wie de talentenwedstrijd won, mocht op het festival spelen. Als startschot heeft het optreden gewerkt. Ze bewezen dat hun combinatie van piano, bas en drums voor veel opwinding kan zorgen en de gelaagde composities van Fulco bijzondere caleidoscopische kunstwerken op kunnen leveren. Simon: ,,De leden maken De Beren Gieren. Er is veel inspraak. We zijn echt een trio. Je zou kunnen denken dat Fulco de grootste invloed heeft omdat hij de nummers schrijft, maar zo voelt dat niet. Het voelt alsof we alle drie evenwaardig zijn. Dat is organisch zo gegroeid. We steken er alle drie evenveel energie in. Fulco komt met de compositie, maar is altijd nog de mogelijkheid tot kneden. We gaan samen met de melodie en harmonie aan de slag. We cultiveren dat bandgegeven.” Fulco: ,,De rollen zijn heel duidelijk. Simon heeft binnen de groep een soort producersrol. Hij bewaakt de sfeer. Bovendien heeft iedereen zijn eigen geluid en specialisme.”

Urban Fusion: festival met De Beren Gieren, SCHNTZL, Marutyri, Kruidkoek en Steiger, op zaterdag 2 juli in Mezz. Deuren 19.00 uur / Aanvang 20.00 uur. Er zijn nog tickets

Tekst: Willem Jongeneelen