Al drie jaar lang verlegt Doodseskader de grenzen van het begrip heavy. Van de met grunge doordrenkte sludge op EP ‘MMXX: Year Zero’ tot de straffende mix van hiphop en hardcore van hun debuutalbum ‘Year One’ en de sonische aanval van meedogenloos rappen op de opzichzelfstaande singles ‘FLF’ en ‘Still Haven’t Kill Myself’ maken ze zich los van elke vorm van categorisering.

Het duo wordt vergeleken met genre-tartende pioniers als Ghostemane, Show Me The Body en Ho66o6, maar ze brengen duidelijk een eigen sound. Met als rode draad hun brutaal eerlijke en introspectieve teksten. Doodseskader is verre van het doorsnee type band en gebruikt hun instrumentatie als sonische achtergrond voor de emotie en boodschap die ze proberen over te brengen; de muziek dient als een spiegel voor het leven. Soms brutaal, soms breekbaar, soms energiek, maar altijd onverwachts.

De nieuwe release ‘Year Two’ biedt het duo een trip in elke betekenis van het woord. Er worden nog meer genres aangeboord: van r&b, techno, hardcore punk tot stemmige ballads die doen denken aan de 90’s. Het gaat naadloos op in de muzikale vocabulaire en zorgen voor een sonische reis zoals je nog nooit eerder hebt meegemaakt of gehoord.